Narząd wzroku to skomplikowany mechanizm. By mógł on odpowiednio funkcjonować, musi zostać spełniony szereg warunków, takich jak na przykład prawidłowe wydzielanie i odprowadzanie łez, prawidłowy wzrost rzęs, czy właściwe ustawienie powiek. Jednym z dość często występujących problemów w tym obszarze jest niedomykalność powiek. Skąd się bierze ta przypadłość i jaką terapię się w jej przypadku stosuje?
Niedomykalność powiek – dlaczego powstaje?
Najczęstszą przyczyną niedomykalności powiek jest porażenie nerwu twarzowego. Kontroluje on mięśnie mimiczne twarzy — gdy dojdzie do porażenia, mięsień okrężny oka przestaje funkcjonować prawidłowo, a oko nie może do końca się zamknąć. Często zaburzony jest także odruch mrugania i zmniejsza się produkcja łez.
Porażenie nerwu twarzowego sprawia, że utrudnione staje się wykonywanie zamierzonych ruchów twarzy. Czynność mięśni może być osłabiona w różnym stopniu, w zależności od lokalizacji zmian w nerwie. Przyczyn takiego uszkodzenia może być wiele. Zaliczają się do nich choroby metaboliczne (cukrzyca, choroby tarczycy), guzy mózgu, choroby autoimmunologiczne, udary mózgu, stwardnienie rozsiane. W wielu przypadkach przyczyny porażenia nie da się jednoznacznie ustalić, wówczas mamy do czynienia z porażeniem idiopatycznym (samoistnym). Ostateczną diagnozę może postawić jedynie lekarz specjalista, dlatego nie warto odwlekać wizyty. Szybkie wdrożenie leczenia pozwala uniknąć poważnych powikłań.
Niedomykalność powiek – konsekwencje
Niedomykające się powieki nie są jedynie problemem estetycznym. Brak możliwości zamknięcia oka do końca prowadzi do przesuszenia gałki ocznej, a rogówka i spojówka nie są dostatecznie nawilżone. Dodatkowo przyczynia się do tego zmniejszone wydzielanie łez, które często współistnieje z problemem niedomykalności powiek. Podrażnienia oka sprzyjają przewlekłym zapaleniom spojówek, a w rogówce powstają ubytki, dochodzi do erozji i owrzodzeń. Wszystko to prowadzi w konsekwencji do zaburzeń widzenia, a w skrajnych przypadkach — nawet do utraty wzroku! Na szczęście istnieją skuteczne i bezpieczne zabiegi, które pozwalają na poprawę funkcji zamykania powiek.
Jak leczyć niedomykalność powiek?
Niedomykalność powiek może mieć różne stopnie zaawansowania — w tych najłagodniejszych niekiedy wystarczy ochrona oka przed wysychaniem. W tym celu stosuje się krople i maści nawilżające, a na noc zakłada specjalny opatrunek. Często jednak takie działania są niewystarczające. Wtedy konieczne jest przeprowadzenie leczenia chirurgicznego. Zabieg nie tylko przywraca możliwość domknięcia powiek, ale również korzystnie wpływa na estetykę twarzy.
W leczeniu niedomykalności powiek stosuje się złote implanty – ciężarki wszczepiane pod skórę i mięsień okrężny oka, których waga dobierana jest przez lekarza indywidualnie, po dokonaniu oceny stopnia niedomykalności. Implanty obciążają powiekę i sprawiają, że oko znów może do końca się zamknąć. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym, i zazwyczaj trwa 40 – 60 minut. Czasami jednocześnie wykonuje się inne korekty, na przykład plastykę odwiniętej powieki dolnej (która także powstaje w wyniku porażenia nerwu twarzowego). Skuteczność zabiegu jest duża, a sama procedura jest bardzo bezpieczna – nie ma się czego obawiać!
Niedomykalność powiek może być uciążliwa, ale na szczęście współczesna medycyna dysponuje skutecznymi metodami na rozwiązanie tego problemu. Warto zwrócić uwagę na to, by zdecydować się na zabieg w sprawdzonej klinice — więcej informacji na ten temat na stronie https://swiatoka.pl/uslugi/niedomykalnosc-szpary-powiekowej-w-przebiegu-porazenia-nerwu-twarzowego-wszczepianie-zlotego-implantu/.
Materiał partnera
